Agata Kus Głębiej, 140 x 100 cm, olej na płótnie, 2020

Głębiej wg „Kobiety Schrödingera” Aleksandry Zielińskiej
Reż. Małgorzata Wdowik

Główna bohaterka, Kobieta Schrödingera Debiutantka (Magda Grąziowska) w oczekiwaniu na diagnozę, opuszcza świat zewnętrzny, zanurza się w swoim ciele, by odnaleźć się we wnętrzu wielkiego wieloryba, gdzie spotyka cały Chór Kobiet Schrödingera (Anna Paruszyńska) i trafia w sam środek przewrotnych zależności między kolejnymi ogniwami łańcucha pokarmowego. Wykreowany podwodny świat zamieszkany przez rozmaite stworzenia, m.in. Rybę Głębinową (Małgorzata Gałkowska), Ławicę Ryb Pielęgnic (Katarzyna Krzanowska) i Wargatka Sanitarnika (Bolesław Brzozowski), jest próbą poszerzenia postrzegania choroby i kobiecego ciała, wplecenia ich w złożone mechanizmy wielkiego ekosystemu. Fantazja ta mieści w sobie całe spektrum emocji i doświadczeń związanych z chorobą i jej przeżywaniem – złość, odrzucenie i gniew wobec własnego ciała, penetrowanego w głąb w poszukiwaniu przejawów choroby. Staje się też próbą zrozumienia własnego organizmu i zasad jego funkcjonowania – wiwisekcją przemocowości obowiązujących procedur medycznych, które dezintegrują obraz własnego ciała i poczucie tożsamości.

Spektakl Głębiej powstał w oparciu o dramat Aleksandry Zielińskiej Kobieta Schrödingera napisany w ramach warsztatów dramatopisarskich NASZ GŁOS zorganizowanych w Starym Teatrze w sezonie 2018/2019 z okazji obchodów 100. rocznicy uzyskania przez kobiety praw wyborczych w Polsce. Owocem tych warsztatów jest cyfrowa antologia dramatów, zamieszczona na stronie www.stary.pl.

Spowolnienie czasu, poczucie znajdowania się w dziwnej bańce, w której rzeczywistość odbiera się ze zwiększoną ostrością, a jednocześnie z poczuciem nierealności, nakładające się rozmowy, zderzenie własnej debiutanckiej bezradności z fachowością i niechęcią personelu i współpacjentów, myśli i wspomnienia kołatające w głowie – wszystko to jest wrażliwie pokazane i dobrze zagrane.
Joanna Targoń, „Gazeta Wyborcza”.